ಮರೆತೇನೆಂದರೆ ಮರೆಯಲಿ ಹ್ಯಾಂಗ??

ಹೀಗೆ ಹಳೆಯ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಎತ್ತಿಡುತ್ತಿದ್ದೆ.ಆಗ ಆಟೋಗ್ರಾಫ್ ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕಿತು.ಆಟೋಗ್ರಾಫ್ ನ ಒಂದೊಂದು ಪುಟಗಳು ಕಾಲೇಜ್ ಲೈಫಿನಲ್ಲಿ ಕಳೆದುಹೋದ ಒಂದೊಂದು ದಿನವನ್ನು ನೆನಪಿಸುವಂತಿತ್ತು.ಆ ದಿನಗಳು ಮತ್ತೆ ಬರಲಾರದು ನಿಜ.ಆದರೆ ಆ ನೆನಪುಗಳೇ ಮಧುರ.ಮೂರು ವರ್ಷದ ಆ ದಿನಗಳು ಅಮೂಲ್ಯವಾಗಿದ್ದವು.ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿಂದಲೋ ಬಂದು ಒಂದೆಡೆ ಸೇರಿದ್ದ ಬಿನ್ನ ರೀತಿಯ ಸ್ನೇಹಿತರು.ಆದರೆ ಅದೆಷ್ಟು ಬೇಗ ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ಬಿಟ್ಟಿರಲಾರದಷ್ಟು ಹತ್ತಿರವಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆವು . ಇನ್ನು ಆ ದಿನಗಳು ಕಣ್ಣೆದುರು ಕಳೆದಂತಿದೆ.ಅಲ್ಲಿ ಕಳೆದ ದಿನಗಳು ಸಾಕಷ್ಟು ನೆನಪುಗಳು, ನಗು,ಒಂದು ರೀತಿಯ ಬಿಡಿಸಲಾಗದ ಬಂದನ ಇವನ್ನೆಲ್ಲ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿಕೊಟ್ಟಿದೆ.ಸುಮ್ಮನೆ ಕೊನೆಯ ಬೆಂಚಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಹರಟುತ್ತಿದ್ದ ಆ ಕ್ಷಣಗಳು ಸುಂದರ ಸುಂದರ.ಹಾಸ್ಟೆಲ್ ನಲ್ಲಿ ನಾವು ಕಲಿತ ಶಿಸ್ತು .ಬೆಳಗ್ಗೆ ೫ ಗಂಟೆಗೆ ಎದ್ದು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ತಪ್ಪದೆ ಓದುತ್ತಿದ್ದ ದಿನಪತ್ರಿಕೆ.ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಊಟ ,ತಿಂಡಿ .ಎಲ್ಲೇ ಇದ್ದರು ಸರಿಯಾಗಿ ೮.೩೦ ಕ್ಕೆ ಬಂದು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ಈ ಟಿವಿ ವಾರ್ತೆ.ಇವುಗಳೆಲ್ಲ ಬದುಕಿಗೊಂದು ಸುಂದರ ಅರ್ಥ ಕಲ್ಪಿಸಿತ್ತು.ಬದುಕು ರೂಪಿಸಿ ಕೊಳ್ಳಲು ಅವಕಾಶ ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಟ್ಟಿತ್ತು.ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಒಳ್ಳೆಯ ಸ್ನೇಹಿತರನ್ನು ಕೈಗಿತ್ತಿತ್ತು.ಸ್ನೇಹ ಬೆಳೆಸುವುದನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದನ್ನು ಕಲಿಸಿಕೊಟ್ಟಿತ್ತು.ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಕೇವಲ ಓದು ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ಜೊತೆಗೆ ಆ ಎನ್ ಎಸ್ ಎಸ್ ಶಿಬಿರಗಳು,ಎಲ್ಲೇ ಇದ್ದರು ಬಿಡದ ಆ ಕನ್ನಡ ಕೂಟಗಳು, ನುಡಿಸಿರಿ.ವರ್ಕ್ಶಾಪ್ ಗಳು,ಕುಪ್ಪಳ್ಳಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದ ಆ ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ಟ್ರಿಪ್,ಪ್ರತಿ ಭಾರಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ಇಂಟರ್ನ್ಶಿಪ್ ಇವುಗಳೆಲ್ಲವೂ ಮರೆಯಲಾರದಂತ ದಿನಗಳು.ಕಾಲೇಜಿನ ಜೀವನ ಮುಗಿಸಿ ಹೊರಟಾಗ ಜೊತೆಗಿದ್ದಿದ್ದು ಒಂದಷ್ಟು ಸುಂದರ ಕನಸು, ಮರೆಯಲಾಗದ ದಿನಗಳು, ಅಳಿಸಲಾಗದ ಸ್ನೇಹ, ಏನೋ ಸಾದಿಸಿದ ಖುಷಿ ,ಸಾದಿಸಲೆಬೇಕೆಂಬ ಹಟ,ಅಗಲುವಿಕೆಯ ನೋವು .ಬದುಕಿಗೊಂದು ಶಿಸ್ತು.ಇವೆಲ್ಲ ಜೊತೆಗಿತ್ತು. .ಆಟೋಗ್ರಾಫ್ ನ ಒಂದೊಂದು ಪುಟಗಳನ್ನೂ ತಿರುವುತ್ತಿದ್ದರೆ ನೆನಪಿನಿಂದ ಕಣ್ಣು ತೋಯುತ್ತದೆ.ಇನ್ನೆಲ್ಲಿ ಆ ದಿನಗಳು?? ಮರೆತೇನೆಂದರೆ ಮರೆಯಲಿ ಹ್ಯಾಂಗ ಬದುಕಿಗೊಂದು ರೂಪ ಕೊಟ್ಟ ಆ ದಿನಗಳನ್ನ??